Ikona filma i saveznica krajnje desnice: druga strana Brigitte Bardot

Brigitte Bardot, filmska ikona 20. stoljeća i žena koju su decenijama nazivali „francuskom Marilyn Monroe“, iza sebe je ostavila naslijeđe koje daleko nadilazi svijet filma i mode. Iako je sama uporno tvrdila da želi biti zapamćena isključivo kao borkinja za prava životinja, njen dugogodišnji politički angažman i otvorena podrška krajnjoj desnici postali su neizostavan dio priče o njenom životu.

Od filmske zvijezde do političkog saveznika krajnje desnice

Do svoje smrti u nedjelju, Bardot je javno izražavala zadovoljstvo rastućom podrškom Nacionalnom okupljanju (Rassemblement National), stranci Marine Le Pen, koja se uoči predsjedničkih izbora 2027. godine nalazi bliže vlasti nego ikada ranije. Uprkos pokušajima da fokus javnosti zadrži na borbi za životinje – koju je nazivala svojom jedinom istinskom misijom – Bardot se tokom više od tri decenije nije povukla iz političkih rasprava, posebno onih koje su se ticale imigracije, identiteta i budućnosti Francuske.

Njeni stavovi bili su duboko polarizirajući. Tokom godina, Bardot je čak pet puta osuđivana zbog poticanja rasne mržnje, uglavnom zbog izjava usmjerenih protiv muslimana i imigranata, koje je često opisivala kao „invaziju“. Kontroverze su izazvale i njene riječi o stanovnicima francuskog prekomorskog teritorija Réunion, koje je u jednom trenutku nazvala „divljacima“.

„Jedini lijek za agoniju Francuske“

U svojoj posljednjoj knjizi Mon BBcédaire (Moj BB alfabet), objavljenoj svega nekoliko sedmica prije smrti, Bardot je bez zadrške opisala krajnju desnicu kao, kako je navela, „jedini hitni lijek za agoniju Francuske“. Zemlju je pritom opisala kao „bezličnu, tužnu, pokornu, bolesnu, uništenu, opustošenu, banalnu i vulgariziranu“, jasno sugerirajući da u političkom projektu Marine Le Pen vidi posljednju šansu za nacionalni preporod.

Podrška porodici Le Pen seže još u rane 1990-e godine, kada je Bardot stala uz Jean-Marieja Le Pena i njegov Nacionalni front, tada otvoreno antiimigrantsku i ekstremno desnu političku opciju. Kasnije je istu lojalnost prenijela i na njegovu kćerku Marine Le Pen, koja je stranku preimenovala u Nacionalno okupljanje u pokušaju da ublaži njen imidž.

Upravo kroz političke krugove bliske Le Penovima Bardot je upoznala i svog budućeg supruga Bernarda d’Ormala, bivšeg savjetnika Jean-Marieja Le Pena. Njihov brak sklopljen je 1993. godine, a d’Ormale je ostao uz Bardot do kraja njenog života. Njena privatna i politička sfera bile su tako neraskidivo povezane.

Bardot kao simbol „prave Francuske“

Bardot nije krila oduševljenje Marine Le Pen, za koju je jednom rekla da je „jedina žena koja ima hrabrosti“, te joj je otvoreno davala podršku tokom predsjedničkih kampanja 2012. i 2017. godine. Posebno je hvalila Le Penine stavove o zabrani halal mesa u Francuskoj, što je izazvalo dodatne osude i optužbe za islamofobiju.

S druge strane, Marine Le Pen je Bardot često koristila kao simbol „autentične Francuske“. Ironično, Bardot je nekada poslužila kao model za Marianne, alegorijsku figuru Francuske Republike, što je dodatno pojačalo kontrast između republikanskog ideala i političkog smjera koji je glumica kasnije podržavala. Tokom rasprava o zabrani burkinija na francuskim plažama 2016. godine, Le Pen je isticala da su francuske obale „zemlja Brigitte Bardot“, poznate po njenim fotografijama u bikiniju iz Cannesa.

I u posljednjim godinama života, Bardot je ostala politički aktivna. Nakon što je predsjednik Emmanuel Macron raspisao prijevremene parlamentarne izbore, na kojima je krajnja desnica ostvarila historijski uspjeh, Bardot je pohvalila Jordana Bardellu, mladog predsjednika Nacionalnog okupljanja, nazvavši ga „vrlo dobrim“. Bardella joj je nakon smrti uzvratio nazivajući je „vatrenom patriotkinjom“.

Spremna na saradnju preko političkih linija

Paralelno s političkim angažmanom, Bardot je neumorno vodila kampanje za zaštitu životinja. Osnovala je vlastitu fondaciju, susretala se s gotovo svim francuskim predsjednicima – od Charlesa de Gaullea do Emmanuela Macrona – i lobirala protiv lova, krzna mladunaca tuljana, krivolova slonova i drugih praksi koje je smatrala okrutnima.

Iako se deklarirala kao desničarka, Bardot je tvrdila da je spremna sarađivati s bilo kojim političarem koji bi podržao njene inicijative za prava životinja. Tako je u jednom trenutku pohvalila i ljevičara Jean-Luca Mélenchona zbog njegovog vegetarijanstva.

Njeni politički stavovi ponekad su poprimali i neočekivane oblike. Godine 2013. zaprijetila je da će napustiti Francusku i zatražiti rusko državljanstvo ako dva slona u zoološkom vrtu u Lyonu budu eutanazirana. Iako je u jednom periodu hvalila ruskog predsjednika Vladimira Putina, nakon ruske invazije na Ukrajinu promijenila je stav i javno ga kritikovala.

Kritike #MeToo pokreta i nove polemike

U posljednjim godinama Bardot je izazivala nove kontroverze kritikama pokreta #MeToo. Otvoreno je branila glumca Gérarda Depardieua, koji je ranije ove godine proglašen krivim za seksualno zlostavljanje dvije žene, umanjujući ozbiljnost optužbi. U svom posljednjem televizijskom intervjuu za BFM TV izjavila je da feminizam „nije njena stvar“, dodavši: „Volim muškarce“. Na sugestiju voditelja da je moguće biti feministkinja i voljeti muškarce, Bardot je uzviknula kratko i odlučno: „Ne!“

federalna.ba/The Guardian