Na današnji dan prije 31 godinu herojski je poginuo Salko Ćurić - pionir bh. karatea
Maj 1992. godina, agresije na BiH. Salko Ćurić se, kako i doliči velikom sportisti patrioti, u prvim danima u odbrani je domovine. Odlazi na častan put s kojeg se, nažalost, nikada nije vratio. Herojski je poginuo 25. maja 1992. godine u borbama na Igmanu. Njegovo tijelo ekshumirano je tek osam godina kasnije, a dženaza je obavljena 17. aprila 2000. godine, u haremu Haljinovci – Lišani – Bijelo polje kod Mostara.
Salko Ćurić u mnogo čemu je bio prvi. Prvi zaljubljenik karatea, prvi takmičar, prvi trener, prvi reprezentativac. Kao pionir pokazivao je neizmjernu ljubav prema karateu. A sve je počelo jednog majskog dana 1967., kad je, donoseći prvi put u Sarajevo vještine karatea iz Mostara, SaIko Ćurić okupio prve poštovaoce karatea u dvorani Studentskog doma Seljo, današnjoj zgradi Katoličke bogoslovije. Nešto kasnije entuzijasti predvođeni svojim učiteljem Salkom Ćurićem preći će u dvoranu, bivši Cedus. Od početaka, prvi učitelj drevnog karatea u BiH Salko Ćurić otkrivao je čari do tada gotovo nepoznatog sporta na ovim prostorima. I ubrzo su ta mjesta postala mali hramovi karatea u kojima su, pod Ćurićevom dirigentskom naklonošću, počeli da stasavaju, u prvo vrijeme poklonici, a z atim i istinski asovi koji će za kratko vrijeme zadiviti sportsko Sarajevo, zatim Bosnu i Hercegovinu i ostale prostore bivše Jugoslavije, a potom Evropu i svijet. U ovom drevnom sportu, čija je postojbina Azija, Sarajevo je počelo da stvara šampione kao da je imalo dugu tradiciju karatea. A ulogu koju je u ovom sportu imao Gičin Funakoši, a potom i njegov sin Jošitaka, u Sarajevu i Bosni sudbina je dodijelila Salihu Salki Ćuricu i njegovim saradnicima Ibrahimu Nizamu, Hamdiji Striniću, Jadranu Muhamedagiću, Nenadu Tuševljaku, Zdravku Čuturiću...
Salko Čurić je bio prvak bivše SFRJ u karateu, državni prvak u borbama u srednjoj kategoriji, viceprvak u apsolutnoj kategoriji i standardni reprezentativac koji je diljem svijeta tadašnju državu digao u sjajne sportske visine. Kao reprezentativac bivše države učestvovao je i na šest evropskih i dva svjetska prvenstva, odakle se vračao sa medaljama. Ekipno je osvojio drugo mjesto na Evropskom prvenstvu 1971. godine u Londonu, dva puta je, također ekipno, osvojio treće mjesto, na evropskim šamionatima 1969. u Londonu i godinu poslije u Hamburgu.
Nakon što je i sam bio na eks jugoslavenskim, evropskim tronovima poslije je izgradio generaciju sportista, takmičara i trenera, uzdigao Karate klub Bosna u svjetske visine, odškolovao brojne omladinske i seniorske prvake i osvajače medalja. Dovoljno je kazati da je kao trener „Bosne“ i reprezentativnih selekcija doprinio osvajanju 25 evropskih i jedne svjetske medalje. Okupljao je, obučavao i hrabrio karatiste u Sarajevu, svom rodnom Mostaru, Goraždu, Bihaću...
Oni koji su ga poznavali kazat će vam da je Salku Ćurića bilo nemoguće ne voljeti, a uživao je veliko poštovanje upravo zbog ljubavi i energije koju je unosio u svoj rad, ali i svakodnevno, ljudsko ophođenje s ljudima. Činilo se da takav put jednog sportiste, nadasve velikog čovjeka, niko i ništa ne može poremetiti. Današnjim karatistima i karatistkinjama treba biti jasno da uspjehe koji su uslijedili nakon agresije na BiH stavljaju na temelje koji je velikim dijelom postavio Salih Salko Ćurić, pionir bosanskohercegovačkog karatea i heroj odbrane Bosne i Hercegovine.
Federalna.ba/Muhamed Bikić