Osoblje Respiratornog centra UKCT-a uz pacijente 24 sata

Odlazak na posao u Respiratorni centar Univerzitetskog kliničkog centra u Tuzli za doc. dr. med. sci. Jasminu Smajić, vršiteljicu dužnosti načelnice Klinike za anesteziologiju i reanimaciju je u proteklih nekoliko mjeseci više od načina života. Ona i njen tim 24 sata bodre i liječe najteže oblike Covid – 19 infekcije i pacijente sa najtežim kliničkim slikama. Svaki dan u Respiratornom centru u kojem se broj pacijenata iz dana u dan mijenja je podjednako težak, a medicinsko osoblje ulaže posljednje atome snage, kako bi se izborili za njihove živote. U specijalnoj zaštitnoj opremi i teškim uslovima podjednako za svakoga od njih. Sa doktoricom Smajić smo razgovarali o uslovima i organizaciji rada, stopi smrtnosti kod covid infekcije, kao i bitnosti multidisciplinarnog pristupa pri liječenju. 

Doktorice Smajić, kakve su kliničke slike pacijenata koji se liječe u Respiratornom centru?

- Svi pacijenti koji se iz covid bolnice premjeste u Respiratorni centar su sa teškim oblikom Covid-19 infekcije. Većina tih pacijenata se nalazi na programu mehaničke ventilacije, što invazivne što neinvazivne. Pacijenti bivaju i na visokom protoku kisika, što ustvari znači da spontanu dišu, ali im se funkcija disanja potpomaže kiseonikom. 

Šta ustvari znači mehanička ventilacija, možete li pojasniti taj pojam?

- Mehanička ventilacija pomaže pacijentu koji ne može samostalno da diše, da obavlja tu funkciju. Mehanička ventilacija se dijeli na neivazivnu i invazivnu i u ovisnosti da li se pacijenti intubiraju, odnosno da li se u njihove dišne puteve plasira endotrahealni tubus, kada govorimo o invazivnoj koja ima daleko veći procenat smrtnosti. Mehanička ventilacija je krajnja opcija liječenja respiratorne insuficijencije. Neinvazivna mehanička ventilacije je ustvari ventilacija na kiseoničku masku koja dobro prijanja uz lice, ali se kiseonik doprema u disajne puteve pod određenim pritiskom i pod velikim protokom. 

Znamo da covid infekcija ima visoku stopu smrtnosti, da ste gotovo non – stop na radnom mjestu. Ima li umora i kako ovu situaciju podnosite?

- Nosimo se sa situacijom što je očito i po rezultatima, odnosno po broju pacijenata koji bivaju premješteni na odjeljenje. Već ranije smo i kolege i ja pričali da covid infekcija ima visoku stopu smrtnosti, naročito kod pacijenata koji završavaju na procesu mehaničke ventilacije, ali srećom imamo i slučajeva gdje uspijemo dobiti bitku, imamo oporavak i izlječenje pacijenata koji bivaju otpušteni kući. 

Na koji način je organiziran vaš rad?

- U Respiratornom centru se ne predajemo i kada su u pitanju dežurstva. Kada su u pitanju ljekari koji rade tokom 24 sata i vrijeme provode uz pacijente, tu su i anesteziolozi. Ali uz anesteziologe svakako imamo i ljekare drugih specijalnosti koji povremeno dolaze i prisustvuju multidisciplinarnim konzilijima. Sastajemo se jednom sedmično ili po potrebi, kako bismo zajednički donijeli odluku o nastavku liječenja ili izmjenama u terapiji kod određenih pacijenata. 

Ranije ste isticali i bitnost ostalog osoblja u Respiratornom centru UKC Tuzla u procesu vašeg rada?

- Uz ljekare tokom dvadsetčetverostanog perioda u Respiratornom centru su i medicinske sestre – tehničari koji se angažuju i sa raznih klinika Univerzitetskog kliničkog centra Tuzla. Ovdje nisu samo medicinske sestre i tehničari sa naše Klinike za anesteziologiju. Svi smo ljekari kada završimo fakultet, a tako i oni kada završe medicinsku školu – opšti smjer, bez obzira na odjeljenje na kojem se nađu, adaptiraju se, nauče posao i evo rade u ovim nekim za njih novim uslovima. Ne smijem zaboraviti ni radnice koje učestvuju na održavanju čistoće, imamo jedan multidisciplinarni tim. Svi smo tu i  svi idemo dalje. Svi smo uz pacijente.

federalna.ba/Dino Durmić