Nastavlja se sramna politizacija i manipulacija o Rezoluciji o Srebrenici

Čak i prije zvanične najave Rezolucije UN-a o Srebrenici, vlasti u Srbiji izašle su sa nizom tvrdnji o ciljevima i posljedicama usvajanja ovog dokumenta.

Usvajanje Rezolucije okarakterisali su direktnim napadom na Srbiju i srpski narod, a Vučić svim silama nastoji to spriječiti. Uprkos svim presudama međunarodnih sudova, vlasti Srbije negiraju genocid počinjen u Bosni i Hercegovinu u julu 95, a ubistvo više od 8 hiljada bošnjačkih civila za njih je samo strašan zločin.

Strašan zločin u Srebrenici ili genocid, rasprava koja vrijeđa srebreničke žrtve, a koja se vodi pune tri decenije, uprkos pravosnažnim presudama Međunarodnog krivičnog suda u Hagu. Nova uvredljiva rasprava vodi se hiljadama kilometara daleko od Srebrenice, iza zatvorenih vrata, u sjedištu Ujedinjenih nacija u Njujorku. Generalna skupština ove organizacije raspravlja o Nacrtu rezolucije o počinjenom genocidu, jedinom izvršenom na tlu Evrope nakon Drugog svjetskog rata. Rezolucija koja je trn u oku vlastima Srbije i entiteta Republika Srpska. Da je to nametanje kolektivne odgovornosti srpskom narodu, jalova je odbrana predsjednika Srbije Aleksandra Vučića.

„Niti je dobar trenutak niti je dobar razlog jer su presude već napravljene. Kad pričate da su pojedinci odgovorni za zločine, pa pojedinci su već odgovorni i pojedinci odgovaraju za zločine, ali vi ovim ne govorite o pojedinačnoj krivici, vi ovim želite da nametnete kolektivnu krivicu jednom narodu“,  kaže Vučić.

No, niti jedna riječ rezolucije ne opravdava Vučićeve tvrdnje. Ono što dokument predviđa je osuda poricanja genocida u Srebrenici, kao i veličanje onih koji su u njemu učestvovali. A za pripadnost ovom režimu, na sjednici Skupštine UN optužen je i sam Aleksandar Vučić.

„Umjesto propagande, Vučić nam je danas trebao kazati da li se kaje što je pripadao režimu koji je ubio više od 150 hiljada civila, da li se kaje za bilo šta iz njegove karijere 90-ih, da li se kaje što je pozivao na genocid u Srebrenici, da li se kaje što je veličao Miloševića prije godinu dana, nazivajući ga velikim čovjekom sa velikim namjerama, da li se kaje što je pripadao i tako lojalno služio tom režimu“, kazala je Vjosa Osmani, predsjednica Kosova.

Grčevita borba zvaničnog Beograda da opstruira usvajanje Rezolucije o Srebrenici politički je potkovana priča čiji je glavni cilj traženje ličnog opravdanja i pokrića za politiku koja se godinama provodi na račun BiH. Ako je cijena pranja od odgovornosti na silu zalijepiti etiketu genocida svom narodu, onda će i ona biti plaćena. Jer kolektivna krivica za srpski narod protiv koje se navodno i bori, postoji samo u teoriji predsjednika Srbije.

„To je sve suprotno onome što Srbija i ono što njeni političari ovom momentu tvrde da je to osuda srpskog naroda, da je genocidni narod, ništa to ne piše u toj rezoluciji. To je jedna moralna opomena koja je sasvim na mjestu i treba da se podrži“, tvrdi Sonja Biserko, predsjednica Helsinškog odbora za ljudska prava u Srbiji.

„Pravdaju svoju antidejtonsku politiku, isturaju narod naprijed, kriju se iza naroda. Niko nije optužio cijeli narod za genocid, niti jedna presuda, niti jedno tijelo niti će. Dakle, zna se tačno ko je izvršio genocid, piše u presudi Međunarodnog suda pravde da su to učinile institucije, vojska i policija Republike Srpske i da je država Srbija odgovorna za nesprečavanje genocida“, izjavio je Šefik Džaferović, bivši član Predsjedništva BiH.

No, nije samo jedna strana priče o lobiranju. Ukoliko se pročita između redova, nazire se niz razloga za grčevitu borbu protiv Rezolucije.

„Ovdje se poklopilo i sami prijem Kosova u savjet Evrope i to je jedan pritisak na vlast u Srbiji jer očigledno Zapad je shvatio da radi kontra onome što je evropska agenda. Unutrašnje reforme u Srbiji se ne dešavaju, koje bi išle u pravcu usvajanja evropskih vrijednosti tako da ovo ima i unutrašnju dimenziju jer se nalazimo pred lokalnim izborima 2. juna“, smatra Aleksandar Popov, direktor Centra za regionalizam.

A poricanje prošlosti i propaganda, barijera su za budućnost regije, jer samo priznavanje prošlosti može ukloniti prepreke prema budućnosti. A prvi korak na tom putu mora napraviti Srbija.

„To bi trebalo da oni sami to u školskim knjigama, u crkvama, u medijima, da se duboko pokaju za ono što se dogodilo u Srebrenici, pa onda tek bi se moglo očekivati normalna reakcija kad se dovodi u pitanje ili se spomene Srebrenica. Možda u tom slučaju ne bi bilo potrebno da se usvaja rezolucija u UN u“, kazao je Nedžmedin Spahiu, profesor političkih nauka.

No zvanični Beograd se godinama protivi donošenju rezolucija koje bi zločin u Srebrenici nazvale genocidom. 2010. godine vlasti Srbije usvojile su Deklaraciju kojom osuđuje zločine u Srebrenici, ali ni u jednom dijelu tog dokumenta se ne spominje riječ genocid. I sada, 14 godina kasnije, riječ genocid vlasti u Srbiji uporno izbjegavaju.

federalna.ba